maandag 6 juni 2011

Armoede in België, meer dan een gebrek aan centen: jongeren aan het woord

2010 was het Europees jaar ter bestrijding van de armoede en sociale uitsluiting.



Dit Europees jaar zorgde voor meer aandacht voor het thema van armoede en sociale uitsluiting. Tal van debatten , ontmoetingen en activiteiten werden opgezet om mensen in armoede en andere mensen samen te brengen en samen na te denken over hoe armoede en sociale uitsluiting aan te pakken.
Dit is hard nodig . Het meest recente armoedebarometer rapport van het platform Decenniumdoelen 2017 ( een samenwerking tussen sociale organisaties zoals het Vlaams netwerk van verenigingen waar armen het woord nemen , Samenlevingsopbouw, ATD vierde wereld, de vakbonden , enz...) ( www.decenniumdoelen.be ) verteld ons dat armoede en sociale uitsluiting in België toeneemt.
In de armoedebarometer van 2011 was er ook ( terecht ) veel aandacht voor kinderen die opgroeien in een gezin dat armoede en sociale uitsluiting ervaart.
Kinderarmoede wordt nu beter erkend. Er zijn cijfers. De vaststellingen zijn schokkend en
zorgwekkend. De rechten van kinderen en jongeren die in armoede leven worden dagelijks geschonden: onvoldoende toegang tot gezondheidszorg, leven zonder behoorlijke huisvesting, de ongelijkheid die ze in en door onderwijs ervaren, het sociaal uitsluiten, hun mening die ongevraagd blijft. Nochtans hebben kinderen recht op een fijne jeugd en een beloftevolle toekomst.

Op 17 oktober is het internationale dag tegen de armoede en sociale uitsluiting. Elk jaar worden er dan tal van debatten , activiteiten en betogingen georganiseerd om mensen in armoede en andere mensen samen te brengen en aan de verschillende bestuurlijke overheden en maatschappelijke instellingen een krachtdadiger en participatiever armoedebeleid te vragen. Ook bij de jaarlijkse optocht en debatten van 2010 in Brussel was er aandacht voor jongeren in armoede. Jongeren in armoede die actief zijn binnen ATD vierde wereld België en andere jongeren in armoede hebben in 2010 samen gezeten. De jongeren hebben elkaar regelmatig ontmoet om in gespreksgroepen, creatieve ateliers en op informele momenten ideeën uit te wisselen. Zo kwamen ze tot een boodschap die uitdrukt hoe zij het leven in armoede ervaren.Op 17 oktober zijn er dan heel wat jongeren naar Brussel gekomen om aan het Europese parlement deze boodschap te brengen. Het is een krachtige boodschap geworden, een boodschap die iets verteld over de binnenkant van armoede bij jongeren . Een tekst van solidariteit met wie dreigt uit de boot te vallen. Een tekst van hoop.

Hieronder kan je de tekst lezen ( bron tekst www.atd-vierdewereld.be )

Wij, jongeren van verlaten wijken, jongeren van mooie wijken,
Wij, jongeren zonder papieren, ontheemde jongeren, jongeren die verantwoordelijk zijn voor een gezin,
Wij jonge werkloze, jonge werkzoekenden, jongeren zonder opleideing, jongeren die studeren, jongeren die werken.
Wij, jongeren die in opstand komen en solidair zijn, wij weigeren armoede en wij willen ook een toekomst.
Aan deze wereld die mensen uitsluit, die sommigen onder ons kraakt, aan deze wereld waarin geld overheerst,
willen we ons ongenoegen, onze woede en onze razernij tonen.


" Het moeilijkste is, te voelen dat je niets waard bent. Je telt voor niemand. Dat is het moeilijkste."

Wij vinden het moeilijk om de wereld waarin we leven te begrijpen. Toch willen we onze plaats vinden

Om onze plaats te kunnen vinden, hebben we organisaties en personen nodig die ons doen groeien.
De school moet èèn van deze plaatsen zijn.
Wij willen niet langer scholen waar verschillen zijn en jongeren uitgesloten worden.

" Als je je op school niet aanpast, word je uitgesloten... Laten we luisteren naar jongeren die voor problemen zorgen.Laten we de tijd nemen ze te leren kennen en ze niet meteen te veroordelen."


We willen een school die rekening houdt met de realiteit van het dagelijks leven , een school die gericht is op de wereld.
Samen moeten we zo'n school bedenken.


Wij vinden het moeilijk om de wereld waarin we leven te begrijpen. Toch willen we onze plaats vinden.

We worden vaak verplicht opleidingen te volgen die ons niet liggen en dan vaak op een mislukking uitlopen.
Soms maken onze levensomstandigheden het ons onmogelijk om opleidingen af te maken.
Toch zouden die ons kunnen helpen om werk te vinden.

" Men had me een opleiding in de verkoop opgelegd. Het was niet degene die ik gekozen had, want daar was geen plaats meer. Ik ben dan ook niet geslaagd."
"Als je geen vast adres hebt, kan je geen werk vinden.En zonder werk vind je geen woning."
"Men vraagt steeds ervaring, maar als je geen diploma hebt,als je nog nooit gewerkt hebt, maak je geen enkele kans."


Hoe een goede job vinden als je de school verlaten hebt?
Hoe een goede job vinden als je niet de juiste opleiding hebt?
We willen een plaats en erkenning op de arbeidsmarkt.


Wij vinden het moeilijk om de wereld waarin we leven te begrijpen. Toch willen we onze plaats vinden

Sommigen onder ons moeten leven in echt moeilijke omstandigheden, anderen hebben een gemakkelijk leven.
Samen weigeren we deze discriminaties nog langer te aanvaarden.
De maatschappij wijst mensen na die tot een bepaalde groep behoren of in een bepaalde wijk wonen. Zo'n maatschappij willen wij niet.

" Ik heb veel vrienden die niet meer willen stemmen en ik, als ik ga stemmen, wil mijn burgerplicht vervullen, maar geloof er niet meer in."
" We haten het wanneer men ons ophitst.Dat zou anders kunnen."


Wij vinden het moeilijk om de wereld waarin we leven te begrijpen. Toch willen we onze plaats vinden.

We willen onrecht en grote armoede in de wereld niet de overhand geven. Wij zijn geen luieriken , criminelen, of asocialen.
Door ons verzet en onze solidariteit komen we op tegen onrecht. Concreet, in woord en daad.

" Als mijn vrienden hun eten niet kunnen betalen, help ik hen."
" Ik wil graag sociaal werker worden om met kinderen te werken. Ik weet wat die doormaken, ik heb het ook meegemaakt."
" Een jongere uit onze wijk maakt regelmatig de parken schoon. Anderen hebben dit gezien en doen mee."


Wij zoeken onze plaats in de wereld.

Wij weten dat we moeten samenwerken.
Ook al komen we uit verschillende milieus, we willen samenleven in onze steden en wijken.
Als we onze vooroordelen en angsten opzij zetten, kan er veel veranderen.
Om elkaar te begrijpen, hebben we gedurfd met elkaar te praten.
Deze boodschap zelf is het resultaat van ontmoetingen waar iedereen gehoord en gerespecteerd werd.

Wij allen, Europese burgers van alle leeftijden, dromen van een betere wereld. Laten we er samen aan werken.